گال چیست؟

گال یک بیماری پوستی است که توسط کنه‌ی گال به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود. این کنه‌ها به صورت میکروسکوپی هشت پا دارند و در صورت عدم درمان می‌توانند ماه‌ها روی پوست زندگی کنند. آنها در سطح پوست تکثیر می‌شوند و برای تخم‌گذاری در آن فرو می‌روند که باعث ایجاد بثورات قرمز و خارش‌دار روی پوست می‌شود.
این بیماری مسری است و از طریق تماس فیزیکی نزدیک، استفاده از لباس مشترک یا استفاده از رختخواب مشترک منتقل می‌شود. این امر باعث می‌شود که در محیط‌های نزدیک، مثل خانواده، گروه مراقبت از کودکان، کلاس مدرسه یا خانه سالمندان، شیوع بیماری سریع باشد.
خارشتک می‌تواند آزاردهنده باشد، اما معمولا به خوبی درمان می‌شود و با استفاده از تکنیک‌هایی، کنه‌ها را از بین می‌برند. درمان اغلب شامل داروهایی است که کنه‌ها و تخم‌های آنها را از بین می‌برند. به دلیل مسری بودن این بیماری، پزشکان معمولاً درمان را برای افرادی که به طور مکرر با فرد مبتلا به گال در تماس هستند توصیه می‌کنند.

انواع گال

1. گال پوسته‌دار (نروژی): یک شکل شدید از جرب که ممکن است در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، افراد سالخورده یا ناتوان رخ دهد. این افراد دارای پوسته‌ای ضخیم با تعداد زیادی کنه گال و تخم هستند. آلودگی این نوع گال به راحتی از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا آلودگی وسایل مثل لباس و مبلمان منتقل می‌شود.

2. گال گره‌ای (ندولار): این نوع بیشتر در کودکان دیده می‌شود و نشانه اصلی آن گره‌های قهوه‌ای است که ممکن است پس از درمان بیماری باقی بمانند.

3. خارشتک معمولی: شایع‌ترین نوع بیماری گال که باعث خارش در دست‌ها، مچ دست و سایر نواحی می‌شود، اما روی پوست سر رشد نمی‌کند.

4. گال پوست سر: این نوع بر روی پوست سر اتفاق می‌افتد و ممکن است به جز پوسته‌هایی که شبیه پسوریازیس هستند، علائم دیگری نداشته باشد.

گال یک بیماری پوستی است که توسط کنه‌ها ایجاد می‌شود و باعث بروز بثورات و خارش می‌شود. این بیماری مسری است و به راحتی منتقل می‌شود.

علائم بیماری گال شامل موارد زیر است:

1. خارش: این عارضه عمدتاً شبانه بدتر می‌شود و ممکن است بسیار شدید باشد. خارش پوست یکی از شایع‌ترین علائم گال است.

2. بثورات: زمانی که کنه به داخل پوست فرو می‌رود، خطوط یا خطوط لانه ایجاد می‌شوند که بیشتر در چین‌های پوستی قابل مشاهده هستند. این بثورات و دانه‌های پوستی ممکن است شبیه به کهیر، نیش، برآمدگی، جوش یا تکه‌های پوسته‌پوسته باشند. همچنین، تاول نیز ممکن است وجود داشته باشد.

3. زخم: زخم‌ها در نواحی آلوده‌ای که فرد پوست خود را خراش داده است، ایجاد می‌شوند. این زخم‌های باز ممکن است منجر به زرد زخم شوند که معمولاً ناشی از عفونت ثانویه با باکتری استافیلوکوکوس اورئوس است.

4. پوسته‌های ضخیم: این علامت معمولاً در بیماری گال نروژی دیده می‌شود، زمانی که صدها تا هزاران کنه و تخم کنه در پوست و زیرپوست فرد وجود دارند. این نوع از بیماری منجر به ایجاد علائم شدید پوستی می‌شود.

تشخیص گال

تشخیص بیماری گال اغلب توسط پزشک با انجام یک معاینه فیزیکی و بازرسی ناحیه آسیب دیده پوست صورت می‌گیرد. در برخی موارد، پزشک ممکن است نیاز به برداشتن نمونه از پوست داشته باشد تا آن را تحت میکروسکوپ بررسی کند و وجود کنه‌ها یا تخم‌های آنها را تایید کند.
در صورتی که کنه به راحتی قابل رویت نباشد، پزشک ممکن است یک قطعه کوچک از پوست را بردارد تا نمونه بافتی به دست آید. سپس، این نمونه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا حضور کنه‌ها یا تخم‌های آنها تایید شود.
آزمایش جوهر گال (یا تست جوهر حفاری) نیز می‌تواند به شناسایی مسیرهای سوراخ شده در پوست کمک کند که توسط کنه‌ها ایجاد شده‌اند. برای انجام این آزمایش، پزشک مقداری جوهر را بر روی ناحیه‌ای از پوست که به نظر می‌رسد آلوده است، می‌ریزد. پس از پاک کردن جوهر، جوهرهایی که به داخل تونل‌های حفر شده ریخته‌اند، باقی می‌مانند و می‌توانند با استفاده از چشم غیرمسلح تایید شوند.

عوارض بیماری گال عبارتند از:

1. آسیب پوستی: خارش بیش از حد می‌تواند منجر به شکستگی و تحلیل پوست شود، که در نتیجه می‌تواند عفونت‌های پوستی مانند زخم‌های زرد را ایجاد کند.

2. ایمپتیگو: این عفونت در سطح پوست است و معمولاً توسط باکتری‌های استافیلوکوکوس (استاف) یا گاهی باکتری‌های استرپتوکوک ایجاد می‌شود. در موارد نادر، به خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، عفونت‌های باکتریایی می‌توانند عوارض جدی‌تری مانند:

- بیماری مزمن کلیه

- سپتی‌سمی (عفونت باکتریایی در جریان خون)

- بیماری قلبی

3. بی‌خوابی: خارش مداوم ناشی از گال می‌تواند باعث بی‌خوابی و اختلال در خواب شود.

این عوارض نشان‌دهنده اهمیت تشخیص و درمان به موقع بیماری گال است تا از ایجاد عوارض جدی‌تر جلوگیری شود.

راه های درمان گال چیست؟

درمان بیماری گال عموماً شامل کشتن کنه‌ها و تخم‌های آنها با استفاده از داروهای مخصوصی است. این داروها معمولاً توسط پزشک تجویز می‌شوند و باید با دقت و بر اساس دستور پزشک مصرف شوند.

روش‌های درمانی بیماری گال عبارتند از:

1. کرم پرمترین: این کرم حاوی مواد شیمیایی است که کنه‌ها و تخم‌های گال را از بین می‌برد. برای بزرگسالان، افراد باردار یا شیرده، و کودکان بالای دو ماه مناسب است.

2. کرم گوگرد: این داروی موثر معمولاً به مدت پنج شب متوالی مصرف می‌شود. این روش در برخی از موارد انتخاب معمول است.

3. ایورمکتین (استرومکتول): در صورتی که کرم‌ها و لوسیون‌ها کارایی نداشته باشند، ممکن است ایورمکتین به صورت قرص مصرف شود. این دارو برای افرادی که به گال پوسته دار یا سیستم ایمنی ضعیف رنج می‌برند تجویز می‌شود.

4. دیگر داروها: پزشک ممکن است داروهای دیگری را برای کمک به تسکین علائم آزاردهنده مرتبط با گال تجویز کند، از جمله آنتی‌هیستامین‌ها برای کنترل خارش، آنتی‌بیوتیک‌ها برای از بین بردن عفونت‌های پوستی، و کرم‌های استروئیدی برای تسکین تورم و خارش.

مهم است که همه داروها تحت نظر پزشک مصرف شوند و هرگونه علامت جدید یا عوارض ناخواسته به پزشک اطلاع داده شود. همچنین، از آنجایی که بیماری گال به راحتی گسترش می‌یابد، پزشک ممکن است درمان را برای اعضای خانواده و افراد نزدیک توصیه کند، حتی اگر آنها علائم گال را نداشته باشند.

نتیجه:

درمان به موقع بیماری گال با داروهای مخصوص و زیر نظر پزشک می‌تواند عوارض آن را کاهش دهد و به بهبود وضعیت پوست کمک کند.

در صورتی که نیاز به راهنمایی و یا مشاوره دارید با کارشناسان مرکز تخصصی زیبایی راوک در تماس باشید.