بیماری لوپوس چیست؟

بیماری لوپوس یک اختلال خودایمنی است که سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم حمله می‌کند و باعث التهاب در پوست، مفاصل و ارگان‌های داخلی مانند مغز، کلیه‌ها و کبد می‌شود. شدت بیماری می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و درمان قطعی برای آن وجود ندارد. هدف درمان کاهش علائم و پیشگیری از آسیب‌های بیشتر است. برای مشاوره و مدیریت این بیماری، مشورت با متخصصین پوست، مو و زیبایی می‌تواند مفید باشد.

لوپوس چه نوع بیماری است؟

لوپوس یک اختلال خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافت‌ها و سلول‌های سالم خودی را به عنوان عوامل بیگانه شناسایی کرده و به آن‌ها حمله می‌کند. در واقع، این بیماری به دلیل اشتباه سیستم ایمنی در شناسایی سلول‌های بدن به وجود می‌آید. 

همچنین، لوپوس یک بیماری مزمن است، به این معنا که ممکن است عامل بیماری برای مدت طولانی در بدن باقی بماند و علائم آن به طور مداوم و برای مدت‌زمان طولانی ادامه یابد.

علائم بیماری لوپوس چیست؟

علائم لوپوس می‌توانند به طور گسترده‌ای متفاوت باشند و شدت آن‌ها از فردی به فرد دیگر متغیر است. این بیماری ممکن است به صورت دوره‌ای و در برخی افراد به طور مداوم ظاهر شود. شدت و نوع علائم به نواحی آسیب‌دیده بستگی دارد. برخی از علائم رایج لوپوس شامل:

- تب: افزایش دمای بدن بدون علت مشخص.

- سندرم شوگرن: خشکی چشم‌ها و دهان.

- درد و التهاب مفاصل: تورم و ناراحتی در مفاصل.

- تجمع مایعات: تورم در پاها به دلیل جمع شدن مایعات.

- تورم غدد لنفاوی: افزایش حجم غدد لنفاوی.

- زخم‌های دهانی: ایجاد زخم‌هایی در دهان.

- بثورات پوستی: ضایعات پوستی که به ویژه در ناحیه صورت به شکل ضایعات پروانه‌ای ظاهر می‌شوند.

- تغییر رنگ پوست: بثورات سرخ رنگ در نواحی مختلف بدن که ممکن است با قرار گرفتن در معرض آفتاب بدتر شوند.

- پدیده رینود: تغییر رنگ انگشتان دست و پا به سفید و آبی هنگام سرد شدن یا استرس.

- درد قفسه سینه: احساس ناراحتی و درد در ناحیه قفسه سینه.

- ریزش مو: مخصوصاً در نواحی خاص پوست سر که به آن آلوپسی‌آره گفته می‌شود.

- اختلالات حافظه و سردرد: مشکلاتی مانند از دست دادن حافظه، سرگیجه و سردرد.

- مشکلات چشمی: خشکی چشم‌ها.

- نارسایی کلیوی: وجود خون در ادرار، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن.

- نارسایی قلبی و تنگی نفس: مشکلاتی در عملکرد قلب و مشکل در تنفس.

- عفونت و التهاب: در نواحی مختلف بدن مانند قلب و ریه.

این علائم می‌توانند به طور مداوم یا در دوره‌های زمانی متفاوت ظاهر شوند و شدت آن‌ها بستگی به میزان فعالیت بیماری دارد.

انواع بیماری لوپوس

بیماری لوپوس به چهار نوع اصلی تقسیم می‌شود، هر کدام با نشانه‌ها و عوارض خاص خود:

1. لوپوس سیستمیک 

   این شایع‌ترین نوع لوپوس است و به نام لوپوس اریتماتوز سیستماتیک (SLE) نیز شناخته می‌شود. این نوع می‌تواند اعضای مختلف بدن مانند قلب، کلیه، کبد، ریه و مغز را درگیر کرده و باعث التهاب در این نواحی شود. علائم ممکن است بهبود یابد و دوباره عود کند.

2. لوپوس پوستی

   این نوع به شکل ضایعات پوستی در صورت، گردن و پوست سر بروز می‌کند. آسیب‌ها محدود به پوست هستند و ممکن است چند روز یا چند سال باقی بمانند. این نوع شامل سه زیرمجموعه است:

   - لوپوس حاد پوستی: ضایعات پروانه‌ای روی گونه‌ها و بینی.

   - لوپوس تحت حاد: بثورات قرمز و پوسته‌پوسته‌شده که با نور خورشید تشدید می‌شود.

   - لوپوس جلدی مزمن: بثورات قرمز یا بنفش که غالباً با ریزش مو همراه است و به نام لوپوس دیسکوئید شناخته می‌شود.

3. لوپوس نوزادی  

   این نوع از مادران باردار مبتلا به لوپوس به نوزاد منتقل می‌شود، اما شیوع آن کم است (حدود یک درصد). نوزادان ممکن است با بثورات پوستی، مشکلات کبدی، کم‌خونی و مشکلات قلبی متولد شوند. معمولاً بثورات پوستی چند هفته بعد از تولد از بین می‌رود.

4. لوپوس دارویی

   این نوع لوپوس به دلیل مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد تشنج، ضد قارچ، داروهای تیروئیدی، آنتی‌بیوتیک‌ها و قرص‌های پیشگیری از بارداری ایجاد می‌شود. علائم با قطع داروها بهبود می‌یابد. داروهایی مانند هیدرالازین، پروکائین‌آمید و ایزونیازید ممکن است باعث این نوع از لوپوس شوند. 

 درمان لوپوس با دارو

درمان دارویی لوپوس عمدتاً به کاهش التهاب و کنترل واکنش‌های سیستم ایمنی بدن معطوف است. داروهای اصلی مورد استفاده به شرح زیر هستند:

 1. داروهای کورتونی ضد التهاب

این داروها برای کاهش التهاب و علائم بیماری تجویز می‌شوند. نمونه‌های معمول شامل:

- ایبوپروفن

- ناپروکسن

- سولینداک

در موارد شدیدتر، داروهای شیمی‌درمانی نیز ممکن است برای کاهش علائم استفاده شوند.

2. داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی

این داروها برای کاهش فعالیت سیستم ایمنی و جلوگیری از حمله به بافت‌های بدن استفاده می‌شوند. به دلیل تأثیرات جانبی، مانند افزایش خطر عفونت و آسیب‌های کبدی، باید با احتیاط مصرف شوند. نمونه‌ها شامل:

- آزاتیوپرین

- مایکوفنولات موفتیل

- متوتروکسات

3. داروهای بیولوژیک

این داروها به صورت تزریق وریدی تجویز می‌شوند و ممکن است عوارضی مانند:

- اسهال

- استفراغ

- عفونت

را به همراه داشته باشند.

آیا بیماری لوپوس باعث مرگ می‌شود؟

بیماری لوپوس به خودی خود کشنده نیست، اما عوارضی که ممکن است از آن ناشی شوند، مانند:

- نارسایی کلیوی

- کم‌خونی

- بیماری‌های ریوی و قلبی

اگر به موقع درمان نشوند، می‌توانند خطرناک و حتی کشنده باشند. با وجود اینکه لوپوس درمان قطعی ندارد، مدیریت مناسب و درمان به موقع می‌تواند به پیشگیری از پیشرفت بیماری و کاهش عوارض کمک کند.

خلاصه

درمان بیماری لوپوس شامل استفاده از داروهایی است که هدف آن‌ها کاهش التهاب و کنترل فعالیت سیستم ایمنی است. داروهای کورتونی ضد التهاب، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، برای کاهش التهاب و علائم بیماری تجویز می‌شوند. در موارد شدید، داروهای شیمی‌درمانی ممکن است به کار روند. داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، از جمله آزاتیوپرین و متوتروکسات، به کاهش فعالیت سیستم ایمنی کمک می‌کنند، اما ممکن است با عوارضی مانند افزایش خطر عفونت همراه باشند. داروهای بیولوژیک، که به صورت تزریقی تجویز می‌شوند، نیز ممکن است عوارضی مانند اسهال و استفراغ ایجاد کنند. با وجود عدم وجود درمان قطعی، مدیریت مناسب و درمان به موقع می‌تواند از پیشرفت بیماری و عوارض جدی آن جلوگیری کند.

در صورت نیاز به راهنمایی و یا مشاوره با کارشناسان مرکز تخصصی زیبایی راوک در تماس باشید.