سندرم DRESS یا واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک، یک واکنش حساسیت شدید به برخی داروهاست که می‌تواند به زندگی افراد آسیب برساند. این سندرم با زمان نهفتگی طولانی شناخته می‌شود و می‌تواند با علائم متنوعی از جمله تب، بروز بثورات پوستی، تورم لنفاوی، و افزایش تعداد گلبول‌های سفید ائوزینوفیل‌ها همراه باشد. علاوه بر این، التهاب در اعضای داخلی مانند کبد، کلیه، و قلب نیز ممکن است ایجاد شود. معیارهای استانداردی برای تشخیص این سندرم وجود دارد، اما بهبود آن هنوز نیازمند بررسی بیشتر است. درمان این وضعیت اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی برای کاهش علائم است.

چگونگی ایجاد سندرم DRESS

سندرم DRESS (Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms) یک واکنش پیچیده است که ناشی از تعاملات ژنتیکی، واکنش‌های ایمنی، و تأثیر داروها و ویروس‌ها است. این واکنش ناشی از نقص ژنتیکی در آنزیم‌های سم‌زدایی، تعاملات داروها با سلول‌های بزرگ، و فعال‌سازی سلول‌های ایمنی است. همچنین، عوامل ژنتیکی مانند آنتی‌ژن‌های لکوسیت انسانی (HLA) و تعاملات با ویروس‌ها نقش دارند. این تعاملات ممکن است باعث فعال‌سازی سلول‌های T و سیستم ایمنی شود و به واکنش‌های سیستمیک شدید منجر شود.

در عین حال، داروهای متعددی از جمله داروهای ضد تشنج، ضد ویروس، آنتی بیوتیک‌ها، و دیگر داروها به این واکنش مرتبط هستند. همچنین، عواملی نظیر استعداد ژنتیکی، ناتوانی کبد در متابولیسم داروها، و فعال‌سازی مجدد ویروس‌ها نیز در بروز این بیماری نقش دارند.

نقش ژنتیک در بیماری Dress 

نقش ژنتیک در بیماری Dress بسیار حائز اهمیت است و اغلب در مکانیزم‌های مربوط به واکنش‌های حساسیتی به داروها دخیل است. یکی از جنبه‌های کلیدی این نقش ژنتیکی، ارتباط با آنتی‌ژن‌های لکوسیت انسانی (HLA) است که می‌تواند تعیین‌کننده حساسیت فرد به داروهای خاص باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که برخی اللوتایپ‌های HLA، مانند HLA-B1502 و HLA-B5801، با افزایش خطر واکنش‌های شدید دارویی مانند سندروم استیونز-جانسون (SJS) و نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN)، مرتبط هستند. این اللوتایپ‌ها می‌توانند با داروهای خاصی مانند کاربامازپین و آلوپورینول مرتبط باشند و در برخی قومیت‌ها، مانند جمعیت‌های آسیایی، شیوع بیشتری دارند.

همچنین، وجود نقص‌های ژنتیکی در آنزیم‌هایی که به دفع متابولیت‌های دارویی کمک می‌کنند نیز می‌تواند در بروز DRESS نقش داشته باشد. این آنزیم‌ها کمک می‌کنند تا متابولیت‌های فعال دارویی از بدن دفع شوند و عدم کارایی آنها ممکن است منجر به تجمع متابولیت‌ها و ایجاد واکنش‌های ایمنی شود. 

علاوه بر این، برخی ژن‌های مرتبط با سیستم ایمنی می‌توانند در شناسایی و واکنش به متابولیت‌های دارویی نقش داشته باشند که این امر می‌تواند منجر به واکنش‌های ایمنی شدید و سیستمیک شود. 

همچنین، برخی ویژگی‌های ژنتیکی ممکن است در جمعیت‌های خاص شایع‌تر باشند، که این امر می‌تواند توضیح دهد که چرا برخی قومیت‌ها بیشتر از دیگران به سندروم DRESS حساس هستند.

عوارض سندروم DRESS

عوارض سندروم DRESS می‌تواند بسیار جدی و گاهاً حتی تهدید کننده‌ی حیات باشد، به‌ویژه اگر تشخیص یا درمان به موقع صورت نگیرد. در ادامه، برخی از عوارض اصلی این بیماری آورده شده است:

1. درگیری پوستی: علامت رایجی که ممکن است دیده شود، شامل بروز بثورات پوستی مانند اریتم، پاپول، و در شرایط شدیدتر، وزیکول، بول، پوستول، پورپورا، ضایعات هدفی، ویدم صورت، شیلیت، و اریترودرم است.
2. درگیری کبدی: غالباً با افزایش آنزیم‌های کبدی همراه است و می‌تواند شامل هپاتیت حاد باشد که در برخی موارد ممکن است به نارسایی کبدی منجر شود.
3. درگیری سیستمیک: علائمی مانند تب بالا، بزرگ شدن غدد لنفاوی، و نشانه‌های سیستمیک دیگر از جمله خستگی و بی‌حالی نیز مشاهده می‌شود.
4. تغییرات خونی: افزایش تعداد گلبول‌های سفید با ائوزینوفیلی و/یا مونونوکلئوز نیز از جمله عوارضی است که ممکن است رخ دهد.
5. درگیری سایر اندام‌ها: ممکن است عوارضی مانند پنومونیت، میوکاردیت، پریکاردیت، نفریت و کولیت نیز بروز کند.
6. عوارض طولانی‌مدت: افرادی که از سندروم DRESS رنج می‌برند، ممکن است در درازمدت با عوارضی مانند تغییرات دائمی در سیستم ایمنی یا آسیب‌های دائمی به ارگان‌ها مواجه شوند.
شناخت این عوارض و تشخیص به موقع علائم بسیار حیاتی است تا از پیشرفت بیماری و بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری شود.

تشخیص سندروم DRESS

تشخیص سندروم DRESS ممکن است با علائمی متنوع همراه باشد که ممکن است به شکلی شبیه به بیماری‌های دیگر اعم از سلولیت، هپاتیت ویروسی، و یا حتی لوپوس اریتماتوز سیستمیک ظاهر شود. به همین دلیل، تشخیص این بیماری ممکن است با مشکلات تشخیصی مواجه شود و این موضوع ممکن است باعث ایجاد اشتباهات در تشخیص گردد.

برای تشخیص سندروم DRESS، لازم است فرد دارای معیارهای زیر باشد:

- داشتن سابقه بستری شدن در بیمارستان

- تجربه راش حاد

- وجود واکنشی که احتمالاً به داروی خاصی برمی‌گردد

همچنین، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید حضور داشته باشند:

- داشتن تب با دمای بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی در حداقل دو محل

- داشتن درگیری حداقل یک اندام داخلی

- داشتن ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

درمان سندروم DRESS از مراحل مختلفی تشکیل شده است:

1. قطع فوری دارو: اولین و مهم‌ترین گام در درمان این بیماری، توقف استفاده از دارویی است که باعث بروز واکنش شده است.

2. درمان پشتیبانی: این شامل اقداماتی مانند تزریق مایعات و نظارت دقیق بر عملکرد اعضای داخلی می‌شود، که به حفظ وضعیت بیمار کمک می‌کند.

3. استفاده از کورتیکواستروئیدها: برای کنترل التهاب و واکنش‌های ایمنی، اغلب از کورتیکواستروئیدها استفاده می‌شود.

4. مراقبت‌های تخصصی: در موارد شدید، ممکن است نیاز به مراقبت‌های ویژه در بیمارستان باشد.

همچنین، بیماران نیازمند نظارت پزشکی دقیق هستند و در صورت بروز هرگونه علائم جدید یا تشدید بیماری، باید به سرعت به پزشک مراجعه کنند.

در آخر:

سندروم DRESS بیماری جدی و پیچیده‌ای است که نیازمند تشخیص و درمان زودهنگام است. درمان این بیماری شامل قطع فوری دارو، درمان پشتیبانی، استفاده از کورتیکواستروئیدها و مراقبت‌های تخصصی در بیمارستان می‌شود. بیماران نیازمند نظارت پزشکی دقیق و پیگیری مداوم هستند.

در صورتی که نیاز به راهنمایی و یا مشاوره دارید با کارشناسان مرکز تخصصی زیبایی راوک در تماس باشید.