در ناحیه سر انسان به طور میانگین یکصد هزار تار مو حضور دارد، عمر هرکدام از این موها به طور معمول به مدت هزار روز می رسد (مرحله آناژن) و سپس وارد مرحله استراحت می‌شوند(مرحله کاتاژن). پس از گذشت سه ماه، موها شروع به ریزش می‌کنند(مرحله تلوژن). در شرایط طبیعی، موها دارای حالت موزاییکی هستند، به این معنا که زمانی که یک مو وارد مرحله ریزش می‌شود، موی کناری به مرحله رشد و تقویت وارد می‌شود.

از این رو، در شرایط عادی که روزانه 40-100 تار مو ریزش می‌کند، افراد احساس چندانی نمی‌کنند زیرا توازن تعادلی حفظ می‌شود. اما اگر تعداد موهای ریزش یکصد تار در روز را تجاوز کند، به عنوان یک وضعیت غیرطبیعی شناخته می‌شود و فرد به تدریج احساس کاهش تراکم موها و پیدایش مشکلات طاسی می‌نماید. حدود 60 درصد از آقایان به ریزش مو یا مشکلات مرتبط با طاسی آندروژنتیک یا ارثی دچار می‌شوند. در اینجا، تعبیر ریزش مو به معنای از دست دادن غیرطبیعی موهای شخص مدنظر است.

طاسی، مرحله نهایی ریزش مو است كه به صورت كلی یا جزیی رخ می‌دهد. هر فرد به طور معمول روزانه 60 تار موی خود را از دست می‌دهد، زیرا این دسته از موها به طور معمول در هنگام شستشو یا برس کشیدن مو می‌ریزد. بنابراین چنین حالتی کاملاً عادی است و جای هیچ نگرانی ندارد. از دست دادن حدود صد تار مو روزانه برای مدت کوتاه نیاز به مراجعه به یک متخصص ندارد و ممکن است یک واکنش موقت به عوامل داخلی یا خارجی از نظر ساختار بیولوژیکی بدن باشد و پس از مدتی مو به حالت طبیعی بر می‌گردد.

با بالا رفتن سن، همراه با ادامه ریزش معمولی مو، بدن دیگر قادر به جایگزینی موهای از دست رفته نیست و به این ترتیب موها به تدریج کمتر و پشت می‌افتند. این نوع ریزش مو طبیعی است و کاری برای توقف آن نمی‌توان انجام داد.

اگه موهات کم شده و میخوای کاشت انجام بدی 

حتما درباره مراقبت هایی که باید قبل کاشت انجام بدی رو بدون!

اسید آمینه‌

دلایل ریزش مو

دلایل متعددی برای ریزش مو وجود دارد که از جمله می‌توان به مسائل ارثی، کمبود آهن، استرس، عفونت‌ها، سرطانهای داخلی، مشکلات هورمونی مانند تخمدان‌ها در زنان، کم‌کاری تیروئید و کاهش ذخیره فریتین سرم، بدنبال زایمان، بدنبال قطع مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی و برخی داروها مانند داروهای شیمی درمانی سرطان، داروهای روانپزشکی از جمله سدیم والپرات، داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین، رادیوتراپی و عوامل دیگر مانند سبوره، خارش و چربی و شوره سر، خشکی بیش از حد موها و استفاده نادرست از سشوار و شانه و بورس اشاره کرد.

این مسائل می‌توانند نشانگر یک بیماری زمینه‌ای باشند که پزشک باید با تجزیه و تحلیل آن را شناسایی کرده و در صورت امکان به درمان آن بپردازد.

بیشترین و شایع‌ترین عامل ریزش مو، طاس پترن یا آلوپسی آندروژنیک است که در مردان و زنان دیده می‌شود. این نوع ریزش ارث‌گرفته و ژن مربوط به آن در کروموزوم X قرار دارد. به عبارت دیگر، اگر خانواده مادری شامل افراد مبتلا به این مسئله باشند، احتمال ابتلا در فرزندان بیشتر است. البته ممکن است که تمام افراد یک خانواده مبتلا شوند و تنها ۵۰ درصد از فرزندان این بیماری را به ارث ببرند.

برای درمان این نوع ریزش مو، از داروهایی مثل ماینوکسیدیل استفاده می‌شود که می‌تواند ریزش مو را کاهش دهد و به حدی به رشد مجدد موها کمک کند. این درمان ها می‌توانند تاثیر گذار باشند اما به دلیل عدم امکان حذف ژن مرتبط، درمان کامل برای این نوع ریزش مو مشکل است.

علل دیگر ریزش مو از جمله اختلالات هورمونی، بیماری‌های متابولیک و داخلی، عواملی همچون جنسیت، فصول سال، هیجانات و عوامل ارثی و نژادی نیز می‌باشند. همچنین عوامل خارجی نظیر کشیده شدن بیش از حد مو، آرایش نامناسب مانند مدل‌های دم اسبی و جمع کردن موها در بالای سر، فر زدن مداوم، استفاده از مواد پاک‌کننده قوی و دکلره کردن، می‌توانند به عنوان عوامل تشدید‌کننده در ریزش مو تاثیر گذار باشند.

ریزش مو ناشی از طاسی آندروژنیک

یکی از شایع‌ترین دلایل ریزش مو در افراد بزرگسال، طاسی آندروژنیک است. این نوع ریزش مو بر اساس تئوری هامیلتون که در سال ۱۹۴۲ ارائه شد، به وسیله هورمونهای مردانه یا آندروژن ایجاد می‌شود. تفسیر هامیلتون این نوع طاسی را به هشت گروه تقسیم نمود. در مراحل مختلف، موها از دو طرف پیشانی به عقب می‌روند و طاسی شکل می‌گیرد. در سال ۱۹۷۵، "نوروود" و سپس در سال ۱۹۷۷ "لودویک" تقسیم بندی‌های جدیدتری ارائه دادند.

طاسی آندروژنیک اغلب اثر ارثی دارد. این ویژگی نازک شدن موها و طاسی سر، نتیجه تأثیر ژنتیک و هورمونهای مردانه یا آندروژنهاست. این وضعیت معمولاً در سنین ۱۲ تا ۴۰ سالگی شروع می‌شود و حدود نیمی از جمعیت بیش از پنجاه سالگی درجاتی از طاسی را نشان می‌دهند. در مردانی که از پیش استعداد ژنتیکی ابتلا به این وضعیت را دارند، این حالت اغلب در دوران بلوغ به شدت شروع می‌شود.

علایم ظاهری این نوع ریزش مو به سادگی قابل شناسایی است. موها به دلیل حساسیت زیاد به تستوسترون، هورمون اصلی مردانه، خالی شده و در برخی موارد این وضعیت خیلی زودرس شروع می‌شود. این ریزش مو ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس و مشکلات در ارتباطات اجتماعی شود. اثرات این وضعیت به طور چشمگیری بر ظاهر فرد اثر بگذارد، از جمله پس‌روفتن خط مو و یا طاسی شدن. در بعضی موارد، افراد ممکن است در مقابل دیگران صورت خود را به پیشانی یا کف سر معطوف کرده و ظاهری پیرتر از سن واقعی داشته باشند.

درمان ریزش مو

برای درمان انواع ریزش مو از داروهای مختلف استفاده می‌شود. برخی از این داروها به منظور رفع علت اصلی ریزش مو بکار گرفته می‌شوند و به طور غیرمستقیم باعث بهبود وضعیت می‌شوند. بنابراین، قبل از تجویز هر دارویی، تشخیص دقیق علت ریزش مو ضروری است و درمان باید با توجه به نوع و علت بیماری، برای هر فرد به‌صورت خاص تنظیم گردد.

مشاوره با پزشک پوست و مو، گام منطقی‌تر در درمان این بیماری می‌باشد. پزشک با بررسی تاریخچه پزشکی بیمار، معاینه سر و انجام برخی آزمایشات خونی برای ارزیابی وضعیت هورمونی و تشخیص بیماری‌های داخلی که باعث ریزش غیرطبیعی مو می‌شوند، می‌تواند علت دقیق ریزش مو را شناسایی نماید. در صورتی که علت بیماری داخلی مانند دیابت، تیروئید، تخمدان پلی‌کیستیک، بیماری‌های اتوایمیون و کم‌خونی باشد، کنترل دقیق آن می‌تواند ریزش را کنترل کند. ریزش مو در مردان اغلب اندروژنتیک است و جزئیات درمان برای آن متفاوت است.

درمان تاییدشده برای ریزش موی اندروژنتیک در مردان شامل استفاده از مینوکسیدیل به‌صورت محلول موضعی با غلظت ۲ یا ۵ درصد و همچنین مصرف قرص فیناستراید ۱ میلی‌گرم یا قرص دوتاستراید ۵/ میلی‌گرمی می‌شود.

الگوی طاسی در مردان به‌طور معمول با شروع پشت سر کم‌پشت شده و ابتدا شکل M را به خود می‌گیرد، سپس به حالت U تغییر می‌یابد. در طاسی زنان، خط مو به‌ندرت تحت تأثیر ریزش قرار می‌گیرد، اما ممکن است به دلیل تنک شدن بالای سر، ناحیه‌ای بدون مو گسترده‌تر از پیش به‌نظر برسد. ریزش مو در زنان به‌ندرت به حالت طاسی کامل نهایی می‌رسد که این تفاوت با مردان است.

عارضه اصلی که در بعضی از خانم‌ها ناشی از مصرف مینوکسیدیل موضعی ظاهر می‌شود، رشد موهای صورت است. هرچند این موها با قطع مصرف مینوکسیدیل حل می‌شوند، اما با تأکید بر آن، از چکیدن دارو در شقیقه‌ها و پیشانی باید پرهیز گردد. این مشکل در خانم‌هایی که از مینوکسیدیل ۵ درصد استفاده می‌کنند، به‌طور قابل توجهی بیشتر است.

درمانهای دارویی در صورت تجویز در اوایل شروع ریزش مو، به طور معمول می‌توانند ریزش را به‌خوبی کنترل کنند و از نابودی کامل فولیکولها جلوگیری نمایند. در صورتی که فولیکولها به دلیل پدیده مینیاتوریزاسیون کامل از بین رفته باشند، این درمانها می‌توانند باعث رشد موهای نازک و مجازی شوند. در صورت قطع درمان، موهای به‌دست‌آمده ممکن است افتاده و برای جایگزینی موهای از دست‌رفته، بهترین درمان دائمی و طبیعی عمل جراحی پیوند مو می‌باشد.

پایان:

تغییرات در رژیم غذایی، درمان‌های مو، مداخلات برای درمان بیماری‌های پوست سر، و استفاده از شامپوهای تقویت‌کننده می‌توانند به خوبی ریزش مو‌ها را کاهش دهند و ریشه‌های مو را تقویت نمایند. اگرچه گاهی نیاز به مشاوره از یک پزشک متخصص و استفاده از محصولات آرایشی باکیفیت برای درمان ریزش مو وجود دارد.

بدین منظور، توصیه می‌شود تا از فروشگاه‌های معتبر لوازم آرایشی و بهره‌مندی از خدمات پزشکان ماهر که در این زمینه تخصص دارند، استفاده کنید. نیز باید به یاد داشت که رژیم‌های لاغری غیراصولی می‌توانند به عنوان یکی از عوارض، ریزش شدید مو را ایجاد کنند. این رژیم‌ها به دلیل نبودن مواد مغذی و ویتامین‌های ضروری برای سلامت مو، می‌توانند باعث ایجاد این عوارض شوند. بنابراین، همواره توجه به تغذیه سالم و اصولی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

در صورتی که نیاز به راهنمایی و یا مشاوره دارید با کارشناسان مرکز تخصصی زیبایی راوک در تماس باشید.