اسیدپاشی چیست ؟

اسیدپاشی یا خشونت اسیدی به معنای استفاده هدفمند از اسید برای حمله به یک فرد دیگر است. این نوع حملات خسارات جسمی و روانی وحشتناکی را به جا می‌گذارند و به عنوان یک جنایت جنسیتی نیز شناخته می‌شوند، به طوری که در برخی کشورها به روابط عاطفی یا ازدواج مرتبط می‌شوند.

مطالعات نشان داده‌اند که اسیدپاشی می‌تواند آسیب‌های شدید، دائمی و غیرقابل برگشتی را بر جسم فرد مورد حمله وارد کند و عملکرد اندام‌ها و بافت‌ها را تخریب کند. این نوع خشونت در گروه‌های مختلف فرهنگی و قومی با شیوع متفاوتی رخ می‌دهد و انگیزه‌های آن نیز متفاوت است.

بر اساس مطالعات اپیدمیولوژیک، اسیدپاشی در کشورهای در حال توسعه بیشترین شیوع را دارد، به عنوان مثال در کامبوج و بنگلادش. در این کشورها، درصد سوختگی‌های شیمیایی ناشی از حمله اسیدپاشی بسیار بالاتر از کشورهای توسعه یافته است، که این نشان‌دهنده میزان وحشتناک این پدیده در این مناطق است.

آسیب ها و عوارض به جا مانده از اسیدپاشی

آثار و عوارض باقی‌مانده از اسیدپاشی بسیار ویرانگر و غیرقابل بازگشت هستند. تغییر شکل بدن و آسیب‌های جدی مانند کوری ناشی از آسیب به قرنیه، تغییر شکل بینی، تنگی سوراخ‌های بینی، و انقباضاتی که باعث ناتوانی در حرکت می‌شوند، از جمله عوارضی است که ممکن است ثبت شود.

به علاوه، تأثیرات بلندمدت اجتماعی و روانی نیز برای افراد مبتلا بسیار زیاد است. از دست دادن توانایی یافتن شغل، انزوای اجتماعی و افسردگی از جمله اثراتی هستند که پس از حملات اسیدپاشی رخ می‌دهند.

در زمینه بازماندگان و قربانیان، ممکن است تغییر شکل بسیار شدید بینی با ریزش پل و تنگی سوراخ‌های بینی، تخریب غضروف گوش با ناشنوایی، و از بین رفتن یا برگشتن پلک‌ها و چشم‌ها با نابینایی ایجاد شود.

همچنین، مشکلات در خوردن، آشامیدن و صحبت کردن، اسکارهای متراکم در گردن که حرکت سر و گردن را محدود می‌کند، و اسکارهای انقباضی در شانه‌ها که باعث محدودیت حرکت بازو می‌شوند، نیز از مشکلات متداول در این بیماران هستند. همچنین، استنشاق بخارهای اسیدی ممکن است باعث آسیب به دستگاه گوارش فوقانی، مری و ریه‌ها شود و باعث از بین رفتن موها و سوختگی‌های عمیقی که باعث آسیب به استخوان جمجمه می‌شود نیز ممکن است رخ دهد.

بیشترین قربانیان کمتر از ۲۰ درصد از کل سطح بدن خود را از دست می‌دهند، اما حتی با این درصد کم، تحمل این وضعیت برای آنها بسیار آزاردهنده و شکنجه‌آور است. همچنین، در مطالعات نشان داده شده که سوختگی‌هایی که بیش از ۵۰ درصد سطح بدن را پوشش می‌دهند، ممکن است مرگبار باشند.

پوست، اولین سپر در مقابل اسید پاشی

پوست، اولین سپری است که در برابر حملات اسیدپاشی قرار می‌گیرد. در این نوع حملات، بافت پوست اغلب اولین قسمتی است که آسیب می‌بیند. بسیاری از افراد در مناطق سوخته از دست رفتن کامل بافت طبیعی پوست و حتی فرآیندهای درمال و هایپودرمال (لایه‌های عمیق‌تر پوست) تا استخوان، فولیکول‌های مو را تجربه می‌کنند. این ممکن است منجر به طاسی در نواحی سوخته شده با اسید شود، و با توجه به این که بیشترین قربانیان این نوع حملات صورتی هستند، بسیاری از آن‌ها ممکن است به طور دائمی موهای سر، ابرو و پلک خود را از دست بدهند.

اولین اقدام پس از اسیدپاشی 

اولین اقدامات حیاتی پس از یک حمله اسیدپاشی به غلظت و مقدار اسید استفاده شده و مدت زمان تماس آن با پوست بستگی دارد. در ابتدا، آسیب‌های اسیدپاشی با خنثی‌سازی محلول تحریک‌کننده مورد درمان قرار می‌گیرند. برای این منظور، پوست آسیب‌دیده باید حداقل 30 دقیقه با آب مقطر شسته شود. استفاده از مواد خنثی‌کننده برای این منظور از مزایای بیشتری نسبت به استفاده از آب را ندارد و تنها ممکن است باعث تأخیر درمان شود و برخی اوقات به دلیل واکنش‌های گرمازای امکان دارد آسیب را بدتر کنند. پس از انجام مراحل درمان اولیه، باید افراد مبتلا به حملات اسیدپاشی برای درمان‌های جراحی و پزشکی خاص به مراکز تخصصی ترمیم پوست منتقل شوند.

پروسیجرهای درمانی عوارضی پوستی اسیدپاشی

درمان عوارض پوستی ناشی از اسیدپاشی شامل یک طیف گسترده از پروسیجرها و اقدامات می‌شود که بر روی افراد مبتلا به سوختگی با اسید انجام می‌شود. در ابتدا، سه عملیات متداول در این زمینه شامل دبریدمان به همراه پیوند پوست و برداشتن زخم است که تا 54.0٪ از کل حجم کار جراحی را تشکیل می‌دهد. پیوند پوست به تنهایی (با از بین بردن زخم و یا برداشتن بخشی از بافت پوست) روش دیگری است که در این گروه با 21.9٪ شیوع دارد. جراحی پلاستیک، همزمان یا به تنهایی با سایر عملیات رهایی از بافت‌های منقبض شده و جمع شدگی، نیز با 15.8٪ درصد در بین پروسیجرهای درمانی وجود دارد.

در بیماران مبتلا به شکل مزمن، بعد از گذشت مراحل التهابی سوختگی، اولویت درمان به پلاستیک و سایر پروسیجرهای مرتبط با انقباضات سوختگی متمرکز می‌شود که تا 51.1٪ از کل عملیات را تشکیل می‌دهد. سپس دبریدمان به عنوان یکی از عملیات متداول در نواحی سوختگی با 19.8٪ شیوع انجام می‌شود و پیوند پوست نیز با 19.0٪ از عملیات درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همچنین، در تمامی بیماران که زنده می‌مانند، باید همزمان با اقدامات برای بهبود بینایی و رفع آسیب‌های چشمی، درمان‌های لازم برای حفظ و بهبود بینایی در فازهای حاد و مزمن سوختگی صورت گیرد.

درمان عوارض پوستی اسیدپاشی

امروزه، با پیشرفت‌های بسیاری در حوزه علم و پزشکی، استفاده از تکنولوژی‌های نوین همچون بازسازی بافت و استفاده از سلول‌های بنیادی، جلوه‌های بسیار موفقی در درمان عوارض پوستی اسیدپاشی به ارمغان آورده است. این موضوع نیازمند تشکیل تیم‌های تخصصی و هماهنگی بین متخصصان مختلف است تا بتوانند با اشتراک دانش و تجربیات، بهترین راهکارها را برای کمک به این بیماران ارائه دهند.

در کلینیک راوک، با وجود آسیب‌های شدید به پوست ناشی از اسیدپاشی، با استفاده از روش‌های پیشرفته در زمینه بازسازی بافت و فناوری‌های مدرن، پروسیجرهای مختلفی انجام می‌شود. به عنوان مثال، کاشت مو و کاشت ابرو در کنار روش‌هایی همچون بهبود تظاهرات کلوئیدی و هایپرتروفیک در اسکارها، به نتایج مطلوبی منجر شده است. این اقدامات توانسته‌اند بهبود چشمگیری در وضعیت بیماران را فراهم کنند و به آن‌ها امید بهبودی بیشتری بدهند.

در صورت نیاز به راهنمایی و یا مشاوره با کارشناسان مرکز تخصصی زیبایی راوک در تماس باشید.