در مرحله پایانی آلوپسی کششی یا ترکشنال، ریزش مو به شکل دو فازی اتفاق می‌افتد. در ابتدا، ریزش مو به صورت موقتی است و امکان رشد مجدد مو وجود دارد که این وضعیت مشابه یک آلوپسی بدون اسکار است. با این حال، اگر کشش بیش از حد به مدت طولانی ادامه یابد، ریزش مو در نهایت ممکن است دائمی شود. مرحله پایانی یا "سوختگی" ممکن است باعث تأخیر بین دوره کشش و شروع ریزش موی دائمی به مدت یک دهه یا بیشتر گردد.

بیماران مبتلا به آلوپسی کششی عمدتاً زنان آفریقایی-آمریکایی هستند که در دهه 30 و 40 سالگی با سابقه ریزش مداوم موی سر، به ویژه در دو شقیقه یا قسمت جلویی، به پزشک مراجعه می‌کنند. گاهی اوقات، ممکن است در نواحی آلوپسی حتی فولیکولیت نیز وجود داشته باشد.

بیماران ممکن است استفاده از کش مو تنگ را از دوران کودکی نفی کنند، اما اغلب از سایر استایل‌های آسیب‌زا مانند "بیگودی‌ها" استفاده می‌شود. اخیراً، این مسأله که آیا کشش تنها عامل اصلی است یا خیر، مورد تردید قرار گرفته است.

یافته‌های بافت‌شناسی در آلوپسی کششی حاد برگشت‌پذیر و آلوپسی کششی دائمی، طولانی‌مدت و "سوخته" به‌طور کاملاً متفاوت اند. شکل حاد آن شبیه به شکل خفیف تریکوتیلوما است.

در بیماری مرحله پایانی یا end-stage که بیشتر در زنان جوان آفریقایی-آمریکایی دیده می‌شود، ویژگی‌های زیر را دارد:

1. تعداد کل موهای انتهایی (ترمینال) به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است.

2. ستون‌های متمایز بافت همبند جایگزین برخی فولیکول‌ها می‌شوند و "فضاهای خالی" آشکاری را باقی می‌گذارند.

3. غدد چربی مرتبط با فولیکول‌های مو باقی‌مانده هنوز دست‌نخورده هستند و غدد چربی اغلب در واحدهای فولیکولی که به نظر می‌رسد تمام اپیتلیوم تولیدکننده مو خود را از دست داده‌اند، باقی می‌مانند.

4. التهاب اطراف فولیکولی قابل توجهی وجود ندارد.

5. به‌ندرت، ساقه‌های موی "برهنه" باقی‌مانده در موارد معمول آلوپسی کششی مرحله پایانی دیده می‌شود.

آلوپسی تمپورال تری انگولار:

آلوپسی مثلثی گیجگاهی یا آلوپسی مثلثی مادرزادی به‌نام دیگر، ممکن است از زمان تولد وجود داشته باشد یا در دهه اول زندگی اکتسابی باشد. این نوع آلوپسی به‌ندرت در بزرگسالان خود ظاهر می‌شود. ضایعات لانست با عرض چند سانتی‌متر، ممکن است یک‌طرفه یا دوطرفه باشند و به شکلی جهت‌گیری دارند که نوک "لانست" به سمت بالا و عقب باشد. این ضایعات به‌ندرت دارای مو هستند، اما می‌توان با استفاده از تریکوسکوپی و بافت‌شناسی مشاهده کرد. لکه‌های آلوپسی در این نوع ممکن است برای مدت عمر باقی بمانند.

مراقبت های قبل از کاشت مو رو میدونی اصلا؟!

اینا رو باید قبلش بدونی خیلی مهمه!

آلوپسی لیپدماتوز:

اصطلاح "آلوپسی لیپدماتوز" برای توصیف اختلالی با علت ناشناخته با راس باتلاقی ضخیم پوست سر و ریزش مو مطرح شده است. این بیماری عمدتاً در زنان با پوست تیره دیده می‌شود. یافته‌های پاتولوژیک نشان می‌دهد که ضخامت پوست سر به دلیل گسترش لایه چربی زیر جلدی افزایش یافته است. اگر آلوپسی برجسته وجود داشته باشد، جایگزینی فولیکول‌های مو با مجاری فیبری بدون التهاب قابل تشخیص است. در برخی موارد، آلوپسی کم یا اصلاً وجود ندارد و به جای آلوپسی لیپدماتوز، از پوست سر لیپدماتوز یاد می‌شود.

آلوپسی اسکاری التهابی یا آلوپسی اسکاری سوخته

در تشخیص "آلوپسی اسکاری التهابی" یا "آلوپسی اسکاری سوخته"، ارجحیت داده می‌شود به ابداع یک نام جدید برای هر تنوع بالینی و بافت‌شناسی پیچیده که با آن مواجه می‌شویم. اصطلاح "سوختگی" یا "مرحله پایانی" در بیمارانی که دچار ریزش موی پیشرونده هستند، نیازمند نمونه‌های بیوپسی اضافی است. هرچند بیمار ممکن است واقعاً در حال بهبود باشد، اما غالباً الگوی بافت‌شناسی بیماری در "مرحله پایانی" به دلیل نمونه‌برداری از بخش‌های قدیمی‌تر و غیرفعال ضایعه است.

هیستولوژی:

1. کاهش تعداد کل موها، به ویژه موهای انتهایی (ترمینال).

2. از دست دادن غدد چربی در مناطق از دست دادن فولیکولی.

3. ساقه‌های موی "برهنه" که توسط التهاب خفیف و گرانولوماتوز احاطه شده‌اند.

4. استریمرهای فولیکولی (استلا) بدون فولیکول‌های پوشاننده.

5. ستون‌های استوانه‌ای از بافت همبند که محل فولیکول‌های قبلی را نشان می‌دهد.

در صورتی که نیاز به راهنمایی و یا مشاوره دارید با کارشناسان مرکز تخصصی زیبایی راوک در تماس باشید.